बिमला पाण्डे

 कताकता जमिन गल्दै छ देश ढल्दै छ , 
अनि कलिला युवाको आक्रोस जल्दै छ ।

 सोचाई फरक, रोजाई पनि फरक ,
 सत्तामा पुगेकाको आफ्नै तडक भडक ॥ 

 लाग्छ कुनै जन्जिर भित्र बाँधिएको कैदी हुँ, 
बाहिर निस्कन पाए केहि सपना पुरा गर्थे ।

 म पनि अवस्थाको घरमा पैसाको विउ छर्थे , 
लड्दै उढ्दै ठक्कर खाँदै चिन्तामा केहि गर्थे ॥ 

 डिग्रीको कागज बाकसमा गर्दै छ, 
जिवन सपना विना कसरी चल्दै छ । 

 सोच्दै छु कसरी भन्नु देश ढल्दै छ ,
 हेर्दै छु कसरी भन्नु देश ढल्दै छ ॥ 

 नागरिकता सँग पासपोर्ट पनि बन्छ, 
 देशप्रिय बन्न नपाउदै परदेशले आईजा भन्छ ।

घरको आशाको दियो कसरी रङ भरू म , 
आट आउँछ केहि गर्ने सुरू कताबाट गरू म ॥ 

खाली खाली लाग्दैछ जिवन हुदैछ बस रित्तो , 
विदेश किन्न राखेको छु आमाको तिलँहरी धितो । 

 बा कहिले थाक्न जानेन्न आमा कहिले हाँस्न ,
 यिनै अनुहारमा मुस्कान देख्न आशा लागेको हो बाच्न ॥